Pas op voor de Vraak!

Een tijd kreeg ik het Wonderboek binnen, waar ik meteen in begon te lezen en werd omvergeblazen door de enorme hoeveelheid informatie en inspiratie dat erin stond! Op een positieve manier, dat wel.

Wat een geweldig boek!

Door het hele boek heen staan schrijfopdrachten. De eerste was deze:

Die uitdaging wilde ik wel aan gaan! Terwijl ik de foto goed aan het bestuderen was, kwam er al een verhaal idee boven. Hieronder is het resultaat te lezen.

Pas op voor de vraak!

Op het moment dat de vraak tevoorschijn kwam, wist Jurjen dat hij een fout had gemaakt. ‘Als dit het gevaarlijkste dier ooit gemaakt is, dan is er iets goed mis met mijn brein!’ mopperde hij, terwijl Jurjen de vraak van top tot teen keurde.
Het wezen had een dik grijs geschubd lijf, lange vleugel vinnen met aan de uiteinden scherpe haken waarmee hij een prooi zou kunnen spiesen. De bek stond open, alsof het geduldig wachtte op eten, waardoor twee rijen vlijmscherpe tanden te zien was. Het lijf liep spits naar achteren waar het op een vlezige spies stond, een soort been.
Jurjen hing tegen een stapel boeken aan, legde een hand onder zijn kin – ondersteund door zijn andere arm – en zuchtte geërgerd.
‘Je bent niet wat ik had gedacht. Eerlijk gezegd ben je een lelijk gedrocht en ik weet niet wat ik met je aan moet…’
De vraak richtte zijn aandacht op Jurjen en keek hem verwijtend aan met èèn waterig blauw oog. Het zette de vinnen in de zij en sprak: ‘Mag ik u erop attenderen dat ik maar een schim van uw verbeelding ben, en dus precies zoals u mij heeft bedacht.’
Jurjen trok een wenkbrauw op en imiteerde de houding van de vraak. ‘Ik wil dat je eng bent. Ben je eng?’
‘Ik ben zo eng als jij wilt,’ antwoordde de vraak rustig.
Jurjen dacht diep na. De vraak was niet eng, eerder bespottelijk. Hij wilde dat de kleur van de schubben een paarse gloed kregen. En de tanden… dat moesten er meer worden, en groter. De lippen moesten meer bloeddoorlopen worden. En de ogen moesten sluwer kijken, alsof het een prooi zag dat het wilde verslinden. Ook moest Jurjen wat doen aan de been situatie, want die ene vlezige staak was ook niets. De vraak moest sterke poten met klauwen krijgen, als die van een adelaar, met aan de enkels vinnen met scherpe punten.
In gedachten zag hij de vernieuwde en verbeterde vraak. Ja, zo moest het worden. Voordat Jurjen wat kon zeggen, zag hij de vraak veranderen in wat hij net had bedacht. Het wezen werd groter, enger en keek sluw uit zijn ogen. Het kreeg zelfs een wat meer gebogen rug, zodat de vraak nu recht voor zich uit kon kijken, recht in de ogen van Jurjen. Nu stond het wezen op twee sterke poten en stond in de houding om zijn prooi te verpulveren. De vleugels bewogen licht heen en weer, waardoor alle schubben schitterden in het licht dat erop weerkaatste.
Er kroop een glimlach over Jurjen’s gezicht. ‘Beter. Veel beter.’
‘Zeg dat wel…’ antwoordde de vraak met een valse stem.
‘Ben je blij met je veranderingen?’ vroeg Jurjen.
‘O ja,’ antwoordde de vraak en deed een stap naar voren.
Jurjen was blij te zien dat het wezen goed kon lopen op zijn nieuw verkregen poten. Pas te laat kreeg hij door dat de vraak vaart maakte en op hem afstormde. Paniekerig begon Jurjen weg te lopen. ‘Ik ben je maker, niet je prooi!’
Het enige wat hij hoorde was het hijgen van de vraak achter hem. Bang keek Jurjen achterom en keek in de immens grote bek met wel vijf rijen vlijmscherpe tanden. Vlug kneep hij zijn ogen dicht, wachtend op de dood, maar er kwam niets. Met een schok kwam hij overeind en keek angstig om zich heen. Zijn rug voelde nat van het zweet en zijn hart bonkte in zijn keel. ‘Het was maar een droom. Het was maar een droom.’ herhaalde hij tegen zichzelf.
Hij boog zich over het schrift dat voor hem op het bureau lag, en zag de tekening van een vis en een draak die hij die middag had willen maken maar elke keer niet tevreden mee was. Hij pakte het vel papier en maakte er een prop van, die hij bij in de overvolle prullenbak gooide.
Met een grote lach op zijn gezicht begon hij met hernieuwde creativiteit te tekenen, en zei: ‘Dit wordt het verhaal van De ridder en de vraak.’

Heb jij ook wel eens meegedaan aan schrijfwedstrijden? Zelf doe ik liever dit soort opdrachten. Wil jij ook deze opdracht doen, en heb je wat leuks geschreven? Deel het dan met me!

Vond je dit een leuk? Lees dan hier mijn andere korte verhalen.