Na een paar misgelopen relaties, besluit Mila dat ze een punt zet achter mannen. Voorlopig in ieder geval. Maar alles veranderd wanneer ze incheckt in een droomhotel en de charismatische Daan ontmoet. Een enorme spetter van Griekse afkomst, die nogal voortvarend is…

Vind je het leuker om dit verhaal met muziek en beeld te zien?
Ga dan naar mijn YouTube kanaal.

Droomhotel

Al rijdend grabbelde Mila in haar handtas, die naast haar op de bestuurdersstoel lag, en viste er een Mars uit. Met één hand en haar tanden maakte ze de wikkel los. Ze zette haar tanden in de reep, waarna er een rilling door haar lijf trok. Dat ding leek wel een ijsco!
De afgelopen dagen had het flink gevroren, maar vandaag was toch wel het toppunt. Of het minpunt, dacht Mila. Het was maar net hoe je naar -6 graden keek…

Mila trapte het gas in en reed de A13 op richting het oosten. Uit de luidsprekers klonk I’ll be home for christmas. Ze had helemaal geen zin om naar haar ouders te gaan, waar ook haar 2 jaar jongere zus met haar man en pasgeboren kindje zouden komen. Haar neefje was het knapste kind van de wereld, dat kon Mila niet ontkennen, maar het feit bleef dat zij alleen was en de rest samen.

Ze slaakte een zucht. Alweer geen date met kerst…

‘Bah,’ mompelde ze hardop en trok er een vies gezicht bij.

De navigatie leidde haar naar het plaatsje Loenen, waar ze één nacht in een hotel zou verblijven.
Haar ouders hadden er op gestaan dat ze minimaal twee nachten bij hen zou blijven met kerst. Daar was ze mee akkoord gegaan, maar ze had hen niet verteld dat ze een dag extra vrij had genomen om even tijd voor zichzelf te kunnen hebben.
Sinds een paar weken voelde ze al haar creativiteit wegglippen. En als je dagelijks pop-up winkels moet inrichten voor je werk, is dat wel handig om te hebben.
Daarom had ze besloten om zichzelf te trakteren op een hotel met bubbelbad. Daar keek ze nu al naar uit!

In het centrum van Loenen parkeerde ze haar auto. Ze herinnerde zich nog Tante Annie, waar je heerlijke Hollandse pot kon eten. Met dit weer kon ze dat goed gebruiken!
Na even zoeken had ze het gebouw gevonden, maar Tante Annie was blijkbaar overgenomen door meneer of mevrouw Ter Horst. Het zag er veel sjieker uit dan vroeger. Alleen de voorgevel vertelde je al dat de maaltijd hier het dubbele zouden kosten. Mila haalde haar schouders op en liep naar binnen. Ze mocht zichzelf wel eens trakteren.

Het rook er naar vers gebakken brood. Heerlijk!

Vlug liep Mila naar een tafeltje bij het raam. Bij de serveerster bestelde ze koffie met een uitsmijter. Toen de serveerster wegliep, viel Mila’s oog op de knappe vent die een tafel verderop zat. Hij had donkere ogen die haar openlijk aanstaarden, en glimlachte haar toe, wat Mila rode wangen opleverde. Vlug wendde ze haar gezicht af.

Geen mannen, hielp ze zichzelf herinneren.

Een arm kwam in haar gezichtsveld, en voor een moment was Mila te verward om iets tegen de serveerster te zeggen. Toen die al weer weg was mompelde Mila een dankjewel, wat een lach van Daan opleverde.

‘Mag ik je een keer mee uit nemen?’

Geschrokken keek Mila op en zag zijn ogen gevaarlijk glimmen. Dit was natuurlijk zo’n one-night stand vent. Nou, daar had ze er een paar te veel van gehad!
Resoluut stond Mila op, pakte haar jas die ze over haar arm legde en bleef Daan strak aankijken. ‘Nee, dat mag je niet.’

‘Waarom niet? Je bent vrijgezel.’

‘Wat?’ vroeg ze fel.

Daan stond op en keek recht in haar ogen. ‘Als je een relatie had gehad, zou je mijn hand niet hebben geschud en je naam niet hebben gezegd.’

‘Dat noemen ze beleefdheid. En wie zegt dat ik m’n echte naam heb gebruikt?’

Bruusk pakte ze haar bord op en liep naar een andere tafel, waar ze met haar rug naar Daan toe ging zitten. Met een bonkend hart probeerde ze haar uitsmijter naar binnen te werken, wat niet heel gemakkelijk ging. Haar oren stonden op scherp, maar ze verbood het zichzelf om ook maar één keer achterom te kijken.
Toen ze de rekening had betaald, keek ze pas om. Daan was weg. Die had ze mooi van zich afgeschud, dacht Mila.

Nu op naar het hotel met bubbelbad.

De rit leidde haar door een bossig gebied, waar Mila helemaal blij van werd. Ook de zon die ondertussen was gaan schijnen, hielp bij haar gemoedstoestand.

Bij het bordje Hotel Spiti sloeg ze linksaf een lange oprijlaan in. Het hotel rees op tussen de bomen en zag er stralend wit uit. Om het gebouw heen stonden allerlei bomen waar Mila de naam niet van wist. Het viel in ieder geval op dat alles er groen uitzag, waardoor het leek alsof hier geen winter heerste, maar het eeuwig lente leek.

Wat een droomhotel!

Met haar koffer achter zich aan slepend, liep Mila op de deur af. Een rode loper leidde haar naar de balie. De hal was leeg en er was ook geen medewerker te bekennen. Op de balie stond een belletje waar ze uiteindelijk op drukte.

Het rinkelde hard in de lege hal.

‘Ik vroeg me al af hoelang je daarmee zou wachten.’

Geschrokken keek Mila op bij het horen van zijn stem.

‘Kalós órises spíti,’ zei Daan. ‘Dat betekent welkom in hotel Spiti.’

Dit was de knapste man die ze ooit had gezien, bedacht Mila toen ze haar koffer vastpakte en weer richting de deur liep.

‘U had voor één nacht geboekt, mevrouw Jansen?’

Met een ruk bleef ze staan, haar hand zwevend boven de klink. Achter zich hoorde ze zijn voetstappen dichterbij komen. Een walm van zijn zoetige aftershave drong haar neus binnen.
Toen ze Daan’s hand tegen de hare voelde, liet ze van schrik haar koffer los, waarna hij er mee vandoor liep.

Ze griste de sleutel uit zijn hand en hield het met een bibberende hand voor de lezer die klikte en groen oplichtte. Mila liep naar binnen en deed de deur voor hem dicht. Met een zucht liet Mila zich met haar rug tegen de deur vallen.

‘Mag ik een tweede kans?’ klonk zijn gesmoorde stem vanaf de andere kant van de deur.

‘Waarvoor?’ riep ze.

Toen hij niet reageerde, opende ze de deur op een kier. Met haar armen over elkaar leunde ze tegen de deurpost, en keek hem boos aan.

‘Het spijt me dat ik je blijkbaar niet juist heb benaderd. Maar je zag er zo leuk uit en ik dacht, ik waag de gok. Dus eigenlijk heb je het zelf uitgelokt.’

Mila schoot in de lacht. ‘Ach ga toch heen jij.’

Met haar voet opende ze de deur iets verder.

‘Vergeef je het me?’ vroeg hij.

Mila rolde met haar ogen. ‘Oké, piccolo.’

Daan’s wenkbrauwen schoten omhoog waarna hij grinnikte. ‘Fijne middag, mevrouw Jansen.’

‘Fijne middag, meneer…’ ze keek hem vragend aan.

‘Smit. Daan Smit.’

Mila proestte het uit.’Jansen en Smit! Erg Hollands en jij ziet er alles behalve Hollands uit.’

Achterwaarts liep hij de gang in en zei schouderophalend: ‘Sommige griekse schone vallen op Hollands hunken. Antío omorfiá,’

Hoofdschuddend keek Mila hem na en zong zacht: ‘Praat Nederlands met me…’

✨

Terwijl Mila languit in bad lag, belde ze Tanja. Toen haar vriendin opnam, stak Mila meteen van wal. Ze vertelde over de ontmoeting met Daan en dat ze nu in het hotel logeerde waar hij werkte.

‘Hoe ziet hij eruit?’

‘Luister je wel naar wat ik zeg? Hij heeft me beledigd!’

‘Niet! Hij heeft jouw eigen bedachte regel overschreden waar hij geen weet van had! Beschrijf hem,’ gebood Tanja.

Na een diepe zucht begon Mila op te sommen. ‘Hij heeft kort zwart haar, krullen, donkere ogen en een gebruind lijf. Hij is net zo lang als mij en is gespierd. En hij is van Griekse afkomst.’

‘En jij laat zo’n Griekse goddelijke spetter lopen?’ riep Tanja. ‘Gek kind!’

‘Eh, ik dacht dat ik jou op de hoogte had gesteld van mijn mislukte liefdesleven.’ 

‘Hou op schei uit! Jij moet gewoon weer aan de man. Blijven proberen tot de juiste blijft plakken.’

‘Ik vrees dat het aan mij ligt, niet aan de mannen…’

‘O jee. Hoeveel wijn heb je al op?’

‘Nog maar een half glas!’ riep Mila verontwaardigd.

‘Juist. Luister, schat. Jij moet niet zo kieskeurig zijn. De helft van je scharrels waren hartstikke geschikt als huwelijkskandidaten, maar jij kijkt altijd naar wat ze niet hebben. Nee, laat me uitpraten. Niemand kan het winnen van Arjan, dat weten we allemaal. Maar als jij iedereen met hem blijft vergelijken, zul je de rest van je leven alleen blijven.’

Mila slikte de brok in haar keel weg. Arjan was de liefde van haar leven die acht jaar geleden door een auto ongeluk om het leven was gekomen. Tanja had gelijk, ze vergeleek iedereen met hem.

‘Dank je,’ mompelde Mila.

‘En nu uit bad, voordat je op je oma begint te lijken.’

‘O nee!’ lachend stond Mila in volle vaart op waardoor er water over de rand van de badkuip klotste.

✨

Om zes uur stond Mila voor het restaurant in het hotel. Bij het buffet nam ze alles wat ze lekker vond en stapelde het op haar bord. Daarna zocht ze een tafeltje ver bij de andere gasten uit de buurt. Al eten opende ze Pinterest op haar mobiel en begon te zoeken naar interieur design. Hopelijk zou dat helpen bij het vullen van haar creatieve vat.

‘Eet smakelijk.’

Met haar vork half in de lucht hangend en haar mond open keek Mila toe hoe Daan bij haar aan tafel kwam zitten. Verontwaardiging stak ze haar eten in haar mond en bleef hem nijdig aankijken.

‘Wat doe je vanavond?’ vroeg Daan, en glimlachte haar toe.

‘Werken.’

‘Op kerstavond?’

‘Ja.’

‘Nee dus. Ik ontvoer je.’

Schaapachtig lachte ze en schudde haar hoofd. ‘Ik pas.’ 

‘Niet mogelijk. Ik heb al besloten.’

‘Daan, ik ben niet echt uit op…’

‘Een one-night stand? Ik ook niet.’

Tegen haar wil in voelde Mila haar wangen kleuren.

Daan stond op. ‘Zin om een kerstfilm te kijken?

Gegeneerd keek Mila even rond, maar niemand leek hen in de gaten te hebben. Ze kon hem natuurlijk gewoon zien als een nieuwe vriend. En dan konden ze best samen een film kijken. Geen probleem. Zonder wat te zeggen, liep ze het restaurant uit.

‘Links af. Aan het eind rechts, en dan aan het einde weer links.’

Mila keek fronsend achter zich, maar liep toch die kant op. ‘Vreemde manier van ontvoeren heb jij.’

Achter zich hoorde Mila hem grinniken.

Daan deed de deur open met een enorme bos sleutels, en liep naar binnen.

Zacht deed Mila de deur achter zich dicht en bekeek de ruimte. Ze zag foto’s en andere snuisterijen.

‘Woon jij hier?’

‘Ja. Toetje?’ vroeg Daan en hield twee bakjes en lepels in de lucht.

‘Een ontvoerder die toetjes uitdeelt. Interessant.’

Ongemakkelijk ging Mila naast Daan op de bank zitten, waarna ze de afstandsbediening in haar handen gedrukt kreeg.

‘Zoek jij maar een film uit.’

Via het menu zocht ze een kerstfilm uit. Toch kregen ze er weinig van mee, want Daan begon haar vragen te stellen over haar werk en haar familie, die Mila stuk voor stuk beantwoordde. Ze vroeg hem dezelfde vragen.
Langzaam voelde Mila de spanning zakken en merkte dat ze zich op haar gemak voelde bij hem. Hoe gezellig het ook was, ze moest niet haar hart verliezen. Wel gaf ze haar telefoonnummer toen Daan daar om vroeg. Hij was immers een nieuwe vriend, hield ze zich voor.

Toen de film was afgelopen stond Daan op. ‘Het is al laat. Ik zal je even terug brengen naar je kamer.’

Mila wilde niet laten blijken dat ze teleurgesteld was. ‘O. Goed.’

In stilte liepen ze terug.

Bij haar hotelkamer aangekomen, pakte Daan de bos sleutels en opende Mila’s deur, waarna hij twee passen naar binnen deed. Mila’s hart sloeg een slag over toen ze bedacht dat hij zomaar in haar kamer kon komen!

Toen hij Mila’s gezicht zag, bleek Daan pas door te hebben wat hij had gedaan. ‘Het spijt me, het is normaal alleen voor noodgevallen. Ik was er even niet bij met m’n gedachten.’

‘Uhuh,’ piepte Mila, en liep langs hem heen haar kamer in.

‘Eh, ja. Slaap lekker,’ fluisterde Daan en liep haar kamer uit.

Verward bleef Mila voor haar bed staan, en als in trance begon ze haar schoenen uit te doen, toen haar sokken. Ze was net bezig met het losknopen van haar blouse, toen de deur open zwaaide. Mila kon een gil niet onderdrukken.

Daan beende op haar af. ‘Dit is een noodgeval.’

Met twee handen pakte hij Mila’s hoofd vast en kuste haar.

Een explosie aan emoties stuiterde door Mila’s lijf. De griekse spetter kust haar! En zij kuste terug. O jee…
Ze had geen besef van tijd toen Daan haar losliet en diep in haar ogen keek, waar Mila zilverachtige spikkels in zag. Mooi, dacht ze dromerig.

‘Zie ik je morgen?’

Glimlachend knikte ze hem toe, en bleef nog een tijd staren naar de deur waardoor hij zojuist was verdwenen.

Met haar kleren aan liet ze zich op het bed vallen en staarde een lange tijd naar het plafond.

Was Daan het waard om haar belofte te verbreken? Nee. Ook al was hij nog zo aardig, ze was niet van plan om haar hart te laten breken tijdens de kerstdagen. Dus nam ze een besluit. Maar toen ze zag dat het al half drie was, liet ze haar hoofd kreunend in het kussen vallen. Toch zette ze door. Mila stelde haar wekker in om 5 uur en ging liggen, hopend op nog een beetje slaap.

Na een uur dommelen stond ze op en begon haar spullen in te pakken. Het had geen zin meer om hier te blijven.

Bij de balie leverde ze haar sleutel in en een briefje voor Daan, waarna ze vlug naar haar auto liep. Het had flink gesneeuwd waardoor het hotel er prachtig uitzag.

Een droomhotel met een droomvent, dacht Mila, maar die niet voor mij is weggelegd.

Na een half uur ronddolen in het slapende stadje, belde ze Tanja op. Haar vriendin was gelukkig niet boos en gaf geen preek, maar zocht op internet een restaurant die geopend was, zodat Mila in ieder geval kon ontbijten.

Om half 10 reed Mila de straat van haar ouders in. Op de plek waar ze normaal haar auto neerzette, stond nu een of andere sjieke bak. Sjagrijnig liep Mila er langs, zich voorbereidend op de nare opmerkingen die zouden komen.

‘Ik ben toch niet te laat, hoop ik?’

Als bevroren bleef Mila staan en draaide zich langzaam om.

Met grote passen kwam Daan op haar aflopen. ‘Ik doe niet aan eendagsliefde.’ 

Mila kon niets zeggen door de brok in haar keel. Ze had niet verwacht dat hij de brief al zo snel zou lezen.

‘Eerlijk gezegd ben ik best een duveltje,’ ging Daan verder, ‘die het jouw familie betaald wil zetten omdat ze zo’n schattig meisje het leven zuur maken.’

Mila schoot in de lach. ‘Dus jij wilt mijn kerst-date spelen?’

‘Nee, die ben ik.’

Mila kleurde tot achter haar oren. ‘Maar eh, hoe wist je waar ik zou zijn?’

‘Mila? Ik wist niet dat je iemand zou meebrengen,’ hoorde ze Janneke zeggen.

Mila keek grijnzend naar haar zusje. ’Deze stond langs de kant van de weg en zag er wel geschikt uit. Dus ik dacht ik neem hem mee. Koffie al klaar?’

Nadat Daan was voorgesteld aan haar ouders, en ze hadden uitgelegd dat ze elkaar de dag ervoor hadden leren kennen, viel er een geladen stilte.

Meteen voelde Mila zich boos worden. ’Elk jaar zeuren jullie over mijn liefdeloze kerst, nu sla ik een keer een spetter aan de haak en is het nog niet goed.’ 

Mila liep rood aan toen ze Daan zelfingenomen zag lachen.

Mila’s vader richtte zijn aandacht op Daan. ‘Wat doe je voor werk?’

Met die vraag was het onderwerp afgedaan, wist Mila.

‘Ik ben eigenaar van hotel Spiti.’

Verstrooid maakt Mila direct een einde aan het gesprek. ‘Kom even met me mee,’ zei ze en trok Daan mee de gang op.

Met haar vuisten in haar zij stond ze voor hem. ‘Liegen heeft geen zin hoor. Ze komen er wel achter als wij…’

‘Dus er is een wij? Fijn.’

‘Daan!’

‘Ik lieg niet. Het hotel is mijn eigendom.’

Even staarde ze hem aan. ‘Je meent het echt.’

‘Ja. En nu gaan we je ouders een hartverzakking brengen, of een vreugdedansje. Ik ben er nog niet uit wat ik kan verwachten.’

‘Meneer en mevrouw Jansen, mag ik Mila vanavond ontvoeren?’

Met bonzend hart keek Mila naar haar zogenaamde griekse date.

‘Waarvoor?’ vroeg Mila’s moeder.

‘Alweer?’ reageerde Mila droogjes.

‘Ik heb kaartjes voor het Circus de kerst special.

‘Daar wilde ik al zo graag heen!’ riep Mila uit.

Daan lachte zijn scheve lach. ‘Eigenlijk zou ik met een vriend van mij gaan, maar toen Tanja me vertelde dat je dit leuk vond….’

‘Wacht, Tanja?’ viel ze hem in de rede.

‘Ze belde me toen je vanochtend het hotel had verlaten.’

‘Ah, nu snap ik hoe je wist waar je me kon vinden.’

Word vervolgd...

---

Laat je me weten wat je van dit verhaal vond?

Voor meer korte verhalen klik hier.

Fijne kerstdagen!!