Wanneer je verhaal af is, wordt het tijd om je manuscript te laten redigeren. Het is een flink proces. Van een redacteur vinden tot het verwerken van het redactiewerk wat je weer retour krijgt.
In dit blog deel ik mijn ervaring over dit spannende proces en de leuke feedback die ik kreeg.
Hoe ik mijn redacteur vond
Ik vond mijn redacteur – Sanne Hillemans – via Instagram. Toen ik ontdekte dat ze ook redactiewerk deed, heb ik mijn stoute sokken (want corona) aangetrokken, en vroeg of ze mijn manuscript wilde redigeren.
Nadat ze, als proef, het eerste hoofdstuk had gelezen, zei ze dat ik haar het hele manuscript mocht sturen.
Yes!
Dat blijde gevoel ebde echter snel weg toen ik het manuscript daadwerkelijk moest opsturen. Dat was wel ff een momentje hoor! Mijn eerste boek. Helemaal zelf geschreven, en nu gaat iemand anders er over oordelen.
Da’s doodeng!
Wat als het compleet bagger is? Wat als ik super veel spelfouten heb gemaakt? Of dingen heb geschreven die totaal niet kloppen? Dan sta ik toch voor paal!
Dat en meer monsterlijke gedachten holden door mijn brein, maar ik wist ook dat het met redactiewerk alleen maar beter door kon worden.
Dat zijn wel erg veel rode strepen, juf redacteur…
Toen brak de dag aan dat ik het manuscript terug kreeg. Na het zien van de melding op mijn mobiel, stuiterde ik zenuwachtig op en neer, omdat ik de mail nog niet durfde te openen.
Zie je het al voor je? Een meid van 34, gekleed in een oversized trui, trainingsbroek, slofsokken (want ja, nog steeds corona), stuitend door de kamer van opwinding nadat ze een mail binnen krijgt?
Graag gedaan.
Maar goed. Toen ik dus eindelijk de mail durfde te openen, zag ik veel digitale rode penstrepen en kreeg ik even het gevoel dat ik weer in de schoolbanken zat. Jikes! Die rode strepen en talloze sidenotes gaven me wel een teleurstellend gevoel over mijn werk.
Ik moest mezelf even over die mentale drempel zetten en mijn brein vertellen dat het logisch was dat ik me zo voelde, omdat dit mijn eerst boek en mijn eerste ervaring met een redacteur was. Vanaf hier ging het alleen maar beter worden.
Sanna had naast het redactiewerk ook een heel uitgebreid leesrapport geschreven waarin ze nog meer punten verduidelijkte, ideeën aanreikte en inspiratie gaf. Heel tof!
…aan de slag dan maar
Als eerste ben ik aan de slag gegaan om alle spelfouten te verbeter en ook alle zinnen die niet lekker liepen. Ondertussen schreef ik alle ideeën op die me te binnen schoten.
Ik kwam er al snel achter dat ik b.v. situaties en plekken waar mijn personages op dat moment waren, niet genoeg had beschreven. In mijn hoofd was alles compleet duidelijk, omdat ik ze voor me zag, maar ik had het niet op papier overgebracht. Ook kwam ik erachter dat sommige gebeurtenissen helemaal niet waar konden zijn. Oeps! Dat moest allemaal herschreven worden.
Er stonden ook heel grappige en leuke opmerkingen tussen het redactiewerk:
Ik ben blij dat ik mijn manuscript heb mogen laten redigeren door Sanne. Ze is goed in wat ze doet en ik heb hier al veel van geleerd! Er staan fouten in die ik nooit weer zal maken. Haha.
Begin februari ben ik begonnen om, voor hopelijk de laatste keer, het verhaal waar nodig te herschrijven.
Ik realiseer me nu dat ik ondertussen 1 jaar en 4 maand met dit verhaal bezig ben. Afgelopen november heb ik, tijdens NaNoWriMo, het tweede deel van Ledland geschreven.
Ik ga nog niet bekend maken wanneer ik mijn boek ga publiceren, omdat ik heb besloten om voor dit eerste boek geen deadlines meer te stellen. Toen ik dat had besloten, viel er heel wat stress van me af. Een goed besluit dus.
Maar wanneer ik Ledland 1 ga publiceren, zal ik het van de daken schreeuwen!!
Mocht je nog een redacteur zoeken, dan kan ik je Sanne Hillemans aanraden.
Heb jij ervaring met redactiewerk? Was die goed of juist fout?
Wees de eerste om te reageren