Fascinatie leidt tot je Authentieke Zelf

Jarenlang probeerde ik anders te zijn dan mijn authentieke zelf, wat leidde tot een depressie. Ik was veranderd in een mengelmoes van verwachtingen en overtuigingen.
Fascinatie leidt tot je authentieke zelf.

Na het zien van onderstaande video van Valerie Lin, begon ik na te denken over dit onderwerp en de voorbeelden die ze gaf. En ik ben het helemaal met haar eens. Fascinatie leidt inderdaad tot je authentieke zelf.
Onbewust was ik hier eigenlijk al lang mee bezig geweest, alleen zij verwoord het super mooi.

Kameleon-modus geactiveerd

Sinds ik een kleintje was, heb ik mezelf aangeleerd om mijn mening voor me te houden. Hoe dat precies is ontstaan weet ik niet zo goed. Waarschijnlijk is het een mix van opvoeding, school (wat ik overigens een hel vond), en aangeleerde of aangeprate overtuigingen.

De afgelopen tien jaar ben ik opzoek geweest naar wie ik nou werkelijk was. De ongepolijste – puur natuur – zonder opsmuk – mij.
Ik was in de kameleon-modus gestapt, dus niemand wist wie ik nou echt was. Ik ook niet.
Dus probeerde ik iedereen na te doen…
Zo kon ik met de meute meelopen, zonder dat ik me zorgen hoefde te maken om wat anderen van me zouden vinden.

Via internet kwam ik op persoonlijke hulp. Vanaf daar begon mijn fascinatie voor het zoeken naar mijn authentieke zelf.
Wie dat was en hoe ze eruit zag? Mijn fantasie had daar meerdere voorstelling van! Het ging van een sophisticated women in een groen broekpak, tot een meid in de wildernis met dreadlocks en een leven op blote voeten.
Ik geloof dat ik ondertussen in het midden van die twee ben uitgekomen.

Fascinatie voor gedachten uitpluizen

Ik wilde het onderste uit de kan en ging daarom mijn overtuigingen onder de loep nemen.
Met pen, papier, en veel gesprekken met hier en daar een plaatselijke huilbui, ging ik het gevaarte te lijf. Er kwam veel shit naar boven! En daar kon ik op dat moment nou net 3x niets mee…

Is dit een angst? Waarom denk ik dit over mijzelf of anderen? Is dit aangepraat of m’n eigen mening?

Dagelijks journalen gaf me enorm veel AHA-momenten en heeft me echt gered van die enorme berg shit die ik mezelf had aangepraat of die anderen mij hadden opgedrongen of laten geloven over mijzelf en de wereld om me heen.
Na het journalen komt het implementeren van die eureka momenten, wat gepaard ging met groeipijn.

Ook gaf ik mezelf een persoonlijke bevrijdingsdag, wat weer enorm veel inzichten heeft opgeleverd.

Meer schijt

Al die tijd heeft mijn man me bijgestaan tijdens de wandelingen door de Negatieve Dalen en hij stond me altijd bij met goeie raad;
– Meer schijt hebben
– Ga maar eens op je bek
Ik weet het, heerlijk romantisch en opbeurend die man! Maar het heeft me wel geholpen.

Het lukt me steeds beter om meer schijt te hebben aan wat anderen van mij denken.
Ik vind het fijn om leuk en aardig gevonden te worden, maar het boeit me niet meer wat ze b.v. van mijn kledingstijl vinden. Een enorme vooruitgang!

Verder doet het af en toe gigantisch pijn om je kop te stoten, maar op mijn bek gaan was de enige manier voor mij om verder te komen.
Van vallen leer je opstaan en obstakels op een andere manier te bekijken. Want als je languit op je plaat bent gegaan, zie je het ineens vanuit een ander perspectief.

Een echte aanrader dus!