Fanfictie – Smetteloos

Naar aanleiding van mijn boek review van Smetteloos, schreef ik onderstaande fanfictie. Ik heb genoten van het boek! Maar omdat het laatste hoofdstuk te veel losse eindjes had, verzon ik zelf een laatste hoofdstuk voor het boek.

Dus ga lekker zitten en pak je favoriete drankje er bij.
Veel leesplezier.

Nadat ze een berichtje van Billy had gekregen met de mededeling dat hij en Katy over tien minuten bij haar zouden zijn, was Holly op de bank gekropen met een kop warme thee. Het eten stond te pruttelen op het fornuis. Billy bleef vanavond weer mee eten, dat gebeurde steeds vaker. Ze had Billy kunnen vergeven dat hij haar zes jaar geleden alleen had gelaten toen ze zwanger bleek te zijn.
Ze had geaccepteerd dat hij meer tijd met hun dochter wou doorbrengen. Na de dood van Jack was alles veel makkelijker gegaan en had ze ingezien dat Jack alles alleen maar moeilijk had gemaakt voor Billy.
Katy had Billy nu geaccepteerd als vader, maar was nog wel een beetje terughoudend. Dat kon ook niet anders, na wat ze allemaal hadden meegemaakt.
Er was een nieuw hoofdstuk aangebroken toen ze de deur van haar huis achter zich had dichtgetrokken en voor de laatste keer langs het strand had gewandeld.
Ze woonde nu in Boston. Anna en Billy woonden heel dichtbij. Billy had zelf een nieuw appartement gehuurd en haar zijn appartement gegeven. Billy, de jongen die altijd populair wou zijn en een arrogant was, was nu een heel andere man geworden.

‘Billy is verliefd op je, Holly.’ had Anna gezegd aan de telefoon.
Ergens vond ze dat helemaal niet erg, want zo langzamerhand kreeg zij ook gevoelens voor hem. Toch wou ze dat nog niet toegeven. Dat ze Jack had vermoord en daarmee Katy’s leven had gered, was nog zo vers en ze mocht van zichzelf nog niet aan een nieuwe relatie beginnen. Voor Katy. Voor haar eigen mentale gezondheid. Ze moest eerst rust hebben. Holly wist niet eens zeker of Anna wel gelijk had. Maar was het niet het beste het hem gewoon te vragen? Zeker nu er nog iets zou veranderen in haar leven. Hij moest het weten. Beter nu. Niet alles uitstellen. Ze had nu toch geleerd dat het leven heel snel andere wendingen kan maken? Waarom probeerde ze zichzelf voor de gek te houden?
Holly dacht weer aan het telefoongesprek tussen haar en Anna.
‘Wow, Holl, wat ga je nu doen?’
‘Waarschijnlijk ben je het niet met me eens, maar één moord plegen is al genoeg.’
‘Ik begrijp je heus wel hoor! Maar ik weet niet of ik zo sterk als jou zou zijn.
Anna had een wrang lachje laten horen.
Holly werd uit haar dagdroom gewekt toen ze de deur hoorde opengaan en Katy hoorde binnen hollen. De voetstappen van haar dochter echode door de hal. daarna stortte Katy zich om de hals van haar moeder.

‘Hallo, kuikentje. Heb je het naar je zin gehad?’
Ze gaf haar dochter een dikke knuffel. Katy knikte heftig en liet een grote glimlach zien. De lach van haar dochter was veranderd. Jack had haar beroofd van haar kinderlijke vrolijkheid en onschuld. Dat was iets wat Holly hem niet kon vergeven. Misschien wel nooit. Toch had Katy gezegd dat ze Jack had vergeven voor wat hij had gedaan. Daardoor was Holly in tranen uitgebarsten. Ze had zelf Jack ook al vergeven. Zelfs voordat ze wist wat zijn verleden was. Voordat ze wist dat hij de tweeling had vermoord. Hij had hulp moeten hebben, niet in de gevangenis gezet moeten worden. Dan was hij misschien wel beter geworden..
Hopelijk hielp de therapie voor Katy wel en zou ze snel weer haar dochter terug hebben. Holly keek op naar Billy. Hij had zijn aandacht nog op Katy gericht en ze zag een liefde en genegenheid in zijn ogen die ze nog nooit eerder bij hem had gezien. Wat kan het leven toch gekke wendingen hebben.

‘Ligt ze lekker?’ Billy had koffie gezet en nu zaten ze samen aan de keukentafel.
‘Ja, ze was uitgeput. Wat heb je toch met haar gedaan?’ vroeg ze plagerig. ‘We zijn bij Anna op de koffie geweest, naar de kinderboerderij geweest, een ijsje gegeten en ondertussen naar de trams gekeken. Niet veel bijzonders eigenlijk.’
Holly keek hem lachend en met opgetrokken wenkbrauwen aan. Billy’s gezicht vertrok.
‘Was dat te veel? Sorry Holl, ik moet nog zoveel leren als vader..’
Holly klopte geruststellend op zijn arm.
‘Maak je geen zorgen. Morgen is ze weer vol energie. Ik ben heel blij dat je je vaderlijke taken zo serieus neemt en dat Katy zich op haar gemak voelt bij jou.’

‘Holly?’
Billy zag het gezicht van Holly ineens heel serieus worden.
‘Is er iets? Ik heb iets fout gedaan hé? Zeg het maar, dan maak ik het de volgende keer goed. Ik wil het goed doen.’
Holly schudde haar hoofd en probeerde zo normaal mogelijk te glimlachen. Waar moest ze beginnen? Hoe moest ze het zeggen? Normaal zat ze niet om woorden verlegen. Het moest nu, anders wist ze dat ze het constant zou uitstellen. Hij zou er toch wel achter komen.
‘Ik moet je iets vertellen, maar ik wil je eerst iets vragen. Je moet echt heel eerlijk antwoord geven.’
Billy keek haar vragend aan, maar zei niets.
‘Heb je gevoelens voor mij?’
Billy bloosde en ging even verzitten, starend in zijn half lege koffiekopje. Hij was zo lang stil dat Holly er nerveus van werd. Had Anna ongelijk? Werd haar hart alweer gebroken voordat het gelijmd was? Billy richtte zijn hoofd op en keek haar strak in haar ogen. De manier waarom hij haar aankeek, deed haar maag draaien.

‘Ja, ik heb gevoelens voor jou. Maar ik wou niet opdringerig doen omdat tjah.. alles van de afgelopen tijd.. Ik durfde geen stappen te ondernemen. Ik was allang blij dat ik een band kon creëren met mijn dochter en vaak bij jou kon zijn.’ Hij haalde zijn schouders op. ‘Ik ben echt dol op jullie allebei en ik wil je niet kwijt raken Holly. Dat heb ik al een keer gedaan. Ik heb geleerd van mijn fouten en dat wil ik je graag laten zien.’
Ze knikte een paar keer en verschoof nog een keer op haar stoel. Toen hij zei dat hij dol op haar was, kwamen de vlinders vrij in haar buik. Ze had toch van Jack gehouden? Ja toch? Hoe kon ze nu ineens zo om Billy geven? Mocht dit?’
‘Holly, wat is er, voor de draad ermee. Er is iets wat niets met mijn gevoelens voor jou te maken heeft.’
Holly knikte. ‘Ja en nee. Billy.. als ik je dit vertel, moet je een keuze maken of je nog steeds wel iets voor me voelt en eventueel met me verder wilt. Ik heb namelijk ook gevoelens voor jou, alleen druk ik dat weg omdat het nu nog niet eerlijk voelt. Het zit namelijk zo.’
Ze schraapte haar keel. Waarom was dit zo moeilijk? ‘Omdat je Billy kan kwijtraken nu je hem dit gaat vertellen. Hij wil dan wel met Katy omgaan, maar niet met jou. En dan moet je daar de rest van je leven mee dealen. Daarom!’ zei een sarcastische stem in haar hoofd.

‘Billy, ik ben zwanger..’

Even was het doodstil.
‘Je wilt het kind houden.’
Er klonk geen afkeer, twijfel of minachting in zijn stem. Holly bleef in haar koffie staren en knikte, daarna richtte ze langzaam haar hoofd op.
‘Ik kan me voorstellen dat je nu niets meer met me te maken wilt hebben, omdat ik het kind van Jack wil houden. Maar ik kan geen abortus laten plegen. Ik heb al een moord begaan. Katy zal het fijn vinden om een broertje of zusje te krijgen. Voor jou veranderd er verder niets. Jij mag zo vaak als je wilt bij Katy komen en dingen met haar ondernemen. Je blijft haar vader.’
Nog voordat Holly verder kon praten, boog Billy zich opzij, legde een hand op haar wang en kuste haar zo liefdevol dat haar brein even stopte met piekeren.

Ze was te beduusd om te reageren. Zijn lippen voelde warm en zacht. Teder. Hij was voorzichtig. Dit was zoveel anders dan hun eerste kus, zes jaar geleden. Mocht ze nu al haar hart weer aan een ander geven? Was dit niet te snel? Aan de andere kant was Billy sinds de dood van Henry en Jack niet van haar zijde geweken. Hij zorgde praktisch voor haar. Ze woonden wel allebei ergens anders, maar ze waren in ieder geval twee uur per dag samen. Soms zelfs een hele dag.

‘Verdorie, Holly, hij kust je! Concentreer je!’ Haar brein kwam weer tot leven.
Billy verbrak de magie en zakte langzaam weer terug in zijn stoel.
‘Jij weet wat goed voor je is en je weet wat je aankan, Holl. Daar kan ik nog heel veel van leren. Ik zal er voor je zijn. Ik wil er altijd voor je zijn. En voor onze dochter Katy. Nu heb ik geleerd wat goed voor mij is. Jij bent goed voor mij.’
Haar lippen tintelden. Ze had gedacht dat ze door Jack bemind en geliefd was, maar dit voelde zo anders. Ze wou meer..
Met een brok in haar keel zei ze ‘We gaan rustig aan beginnen. We kunnen op deze manier door gaan en dan langzaam Katy ervan op de hoogte brengen dat we een relatie hebben. En dat ze een broertje of zusje krijgt.’

Het was een prachtig zonnige dag. Holly zat op haar balkon in het zonnetje. Ze had net Katy naar school gebracht en nu had ze even tijd voor zichzelf. Een gevoel van geluk overspoelde haar. En juist daardoor voelde ze zich direct weer schuldig. Mocht ze nu al weer gelukkig zijn? Ze had haar man dood geschoten. Haar dochters leven gered. Ze was zwanger en ze had een relatie met Billy, de jongen die ze haatte omdat hij haar in de steek had gelaten. Nu was alles anders en had ze weer vlinders in haar buik. Ze begon zich rustiger te voelen en te genieten van het normale leven. De zon. Ze keek omhoog naar drie kleine wolken die langzaam langs dreven.

‘Mama, papa, Henry? Zien jullie me? Ik ben gelukkig. Het gaat steeds beter met me. Echt! Maar het voelt allemaal nog zo broos en eng. En ik mis jullie zo!’

‘We weten dat je gelukkig bent, lieverd. Geniet met volle teugen! Elke dag weer!’

‘Dat zal ik doen, mama.’

Katy schrok op toen ze de baby in haar buik voelde bewegen. Tranen van dankbaarheid stroomde over haar wangen. Toen ze haar blik weer naar de hemel wierp, waren de wolkjes verdwenen.